برگشتن از یک راه ِ بی پایان

تو این دنیای دوروزه حیفه قلبی بسوزه / آتیش تو نفسامه درد خاطره هامه

بهش گفتم ، میخواستم مطمئن باشم واسه این عشق همه کاری کردم ، میخواستم مطمئن شم که بهش گفتم و جواب رد داده

داشت میرفت خونه ، بهش گفتم مواظب خودتون باشید ...

نشون دادم که نگرانشم ، برام مهمه

گفت ببینید آقاپدرام ؛ میخوام مطمئن باشم وابستگی از هیچ نوعی ایجاد نشده

میخواستم بگم همه ی فکر من تویی...

بهش گفتم ، خانوم من شما رو دوست دارم ، و بله خیلی وقته دوستتون دارم ، دل که عقل و منطق حالیش نمیشه که من بگم عاشق نشو

نه آقا ، بهتره نه دیگه همدیگه رو ببینیم نه حرفی بزنیم ...

باشه .

یه هفته منو به جنون کشوند، تا میام نماز بخونم یادش میفتم و گریه میکنم ، نه واسه رفتنش ، واسه اینکه یه مدت جای خدا رو گرفت برام یه مدت شد کل فکر و ذکرم. واسه اینکه این تایم  بودنش گند زد به زندگیم .

الان عقایدمو یادم رفته ، یادم نیست چند وقت پیش میخواستم چی و کجا قبول شم و پول دربیارم و بعدش چی کار کنم ؟

زندگیم رو مدار خدا بود ولی الان انگار نمیشه رو همون مدار تنظیمش کنم

واقعا نمیدونم ؛ کسی که آیندشو میبنده روی رضای خدا یعنی دقیقا باید چه کارایی بکنه ؟

+ درسته که رفته ، درسته که تموم شد ، درسته که دیگه نیست ، درسته که دوستم نداشت ، ولی من حق دارم تا آخرش دوسش داشته باشم.